1.

Her yerde sevgi ve saygıyla anılan bir kul vardı. İnsanlar onunla konuşmayı, onunla vakit geçirmeyi çok severdi, çünkü o, herkesin gönlünde ayrı bir yeri olan biriydi. Herkes onu sadece adıyla değil, "sadık kul" olarak da tanırdı. Sadık kul, tüm hayatını doğruluk, dürüstlük ve sevgi üzerine kurmuş bir insandı. Kişiliği ve ahlakıyla herkese örnek olur, her daim iyiliği ve doğruluğu savunurdu. 2.

Bir gece, sadık kul rüyada bir melek gördü. Melek, sadık kulu göğe çıkarttı ve ona büyük bir hazine gösterdi. O kadar büyük ve göz alıcı bir hazineydi ki, sadık kul hayretler içinde kaldı. Melek, "Bu hazine senin, ama bir şartla" dedi. Sadık kul merakla sordu, "Hangi şart?" Melek gülümseyerek, "Bunu sadece ihtiyaç sahibi olanlara vermelisin" dedi. 3.

Sabah olduğunda, sadık kul rüyasını hatırladı. Hem şaşkın, hem de ne yapacağını düşünürken birden, rüyasındaki meleğin sözleri aklına geldi. Hemen harekete geçti ve hazineyi aramaya başladı. Sonunda, rüyasında gördüğü yerde, büyük hazineyi buldu. Hazineyi alıp, kendi evine götürdü ve hazineyi ihtiyaç sahiplerine dağıtmaya başladı. 4.

Sadık kul, hazineyi ihtiyaç sahiplerine dağıttıkça, içinde büyüyen bir sevinç hissetti. Bu sevinç, hiçbir maddi değerin karşılayamayacağı bir duyguydu. Kendini hiç bu kadar mutlu hissetmemişti. Çünkü sadık kul, ihtiyaç sahiplerini sevindirdikçe, kendisi de seviniyordu. 5.