Bir zamanlar, çok uzak bir diyarın en güzel ve nüfuzlu şehirlerinden birinde, adı tüm dünyaca bilinen ve sevilen bir Sultan yaşarmış. Sultan, halkının sevgisini ve saygısını, adaletli yönetimi ve yardımseverliği ile kazanmıştı. Ancak bu masal, Sultan’ın adaletine ve yardımseverliğine olan inancını sorgulayan bir fakir adamın hikayesidir.

Bir gün, ülkenin en fakir köylerinden birinden gelen, üzerinde yırtık pırtık giysiler bulunan bir adam, Sultan’ın sarayına varmış. Adam, Sultan’ın huzuruna çıkarılmış ve ona fakirlikten kurtulmak için yardım istemiş. Sultan, adamın durumuna üzülerek, ona geniş bir toprak ve yeterli para vermiş.

Yıllar sonra, aynı adam yine Sultan’ın sarayına gelmiş. Ama bu sefer üzerinde zengin elbiseler ve yüzünde geniş bir gülümseme varmış. Adam, Sultan’a minnettar olduğunu ve verdiği yardımlar sayesinde zengin ve saygın bir adam olduğunu anlatmış.

Bu durum üzerine Sultan, fakir adama bir ders vermek istemiş. Sultan, adamın zenginlik ve saygınlığını kendisinin verdiğini, ancak asıl önemli olanın iç huzur ve iyilik olduğunu belirtmiş.

Böylece, Sultan ve fakir adam arasındaki hikaye, herkesin kalbine ve ruhuna hitap eden bir ders ile son bulmuş. Herkes, Sultan’ın bu hikayesi ile dünyevi zenginliklerin geçici, ancak iç huzur ve iyiliğin kalıcı olduğunu öğrenmiş.